-
KrzysztofKawczynski
- Gastarbeiter
- Posty: 15
- Rejestracja: 22 lut 2014 14:29
Kwiaty Ludzkich Serc
Nazywam się Krzysztof Kawczyński i miałem już zaszczyt spotkać się ze sporą grupą osób, które w tej chwili czytają me słowa.
Jestem założycielem i koordynatorem nowego projektu o nazwie „Kwiaty Ludzkich Serc”
https://www.facebook.com/pages/Kwiaty-L ... 4984634535
Od szóstego stycznia bieżącego roku prowadzę Centrum dziennego pobytu dla bezdomnych, które powstało w Fulham Broadway Methodist Church ( 452 Fulham Rd London SW6 1BY).
Projekt ten działa w ramach West London Churches Homeless Concern, pięknej chrześcijańskiej organizacji która stara się pomagać potrzebującym.
W chwili obecnej dwa nasze projekty zapewniają każdej nocy miejsca noclegowe dla około 70-80 osób, a dwa dzienne centra przyjmują 150-170 osób dziennie.
Zaszczyt kierowania centrum na Fulham powierzono mi, ponieważ jestem Polakiem a niestety znaczna część naszych gości pochodzi właśnie z Polski.
My zapewniamy wyżywienie, prysznice, pranie odzieży, i inne niezbędne do życia sprawy.
Tą część naszej pracy łatwo zauważyć i dostrzec.
Ta ważniejsza część jest jednak głębiej ukryta.
Jest to trudna i często skomplikowana praca socjalna, która ma na celu trwałą odmianę warunków życia, maksymalnej ilości naszych gości.
Mam tu na myśli pomoc w szukaniu pracy i zakwaterowania, aplikowanie o benefity, opiekę medyczna, pomoc psychologiczną i duchową, terapie odwykowe, lekcje angielskiego i inne podobne działania.
Właśnie to stanowi sedno naszej pracy i rzeczywiście pomaga naszym gościom.
Nie jest sztuką dać komuś przyrządzoną już rybę, by się najadł.
Sztuką jest dać mu wędkę, by sam nauczył się łowić ryby i wykarmił siebie, a często również swoją rodzinę.
Nigdy nie spotkałem bezdomnego emigranta, który przybyłby do „Brytyjskiego Raju” po to, by być bezdomnym.
My wszyscy przyjechaliśmy tu po to, by zbudować nowe, lepsze życie dla siebie, a często również dla naszych bliskich.
Niestety nie każdemu udało się to zrobić.
Nie każdy przecież jest dostatecznie zaradny i potrafi walczyć o swoje.
Poznałem bardzo wielu wspaniałych ludzi, którzy z dnia na dzień stawali się bezdomnymi, z powodu zbiegu złych okoliczności.
Przykładowo ktoś kto pracuje, słabo zna język i wysyła pieniądze do żony i dzieci w Polsce nie ma oszczędności, by zabezpieczyć swój los na wypadek utraty pracy.
Gdy ktoś taki traci źródło dochodów, nie ma z czego opłacić czynszu za pokój i sam nie wie kiedy ląduje na ulicy.
Ma on wtedy nadzieje, że jest to stan przejściowy i za dzień, dwa, czy za tydzień znajdzie nową pracę.
Zaczyna się spanie w parkach, na dworcach, czy w nocnych autobusach.
Taki nocleg nie daje wypoczynku i wytchnienia, tym bardziej że, trzeba pilnować zamkniętego w walizce dobytku.
Przychodzi brud, bo nie ma gdzie się wykąpać i uprać odzieży.
Pojawia się rezygnacja, apatia a pragnienia ograniczają się do najbardziej podstawowych potrzeb.
Taki człowiek przestaje wierzyć we własne siły i grzęźnie w bezdomności.
Jak iść na rozmowę o pracę, gdy nie kąpało się od tygodnia?
Jak zacząć jakąkolwiek pracę, jeżeli ciągnie się za sobą wielką walizę z całym dobytkiem?
Jak?
To prawie niemożliwe.
Co więc pozostaje?
Pogodzenie się z własnym losem, apatia i towarzystwo podobnych sobie ludzi.
Ulica staje się domem, a „normalny świat” zostaje odgrodzony barierą nie do przebicia.
Pojawiają się koledzy i zwykle alkohol.
Po pijanemu nie myśli się chociaż o żonie i dzieciach czekających w innym, zapomnianym już świecie.
Po pijanemu dusza mniej boli, a wspomnienia nie są tak nachalne.
Inni ludzie pomagają: ten da funta, a tamten dwa, dość by ponownie się upić i pogrążyć w błogim zapomnieniu.
„Normalni ludzie” obchodzą cię szerokim łukiem, bo śmierdzisz na kilometr...
Straszny los, no nie?
Kto jest temu winien?
To co teraz powiem, może być szokujące dla wielu.
W całej mojej karierze w pracy z bezdomnymi nie spotkałem żadnego bezdomnego Hindusa, Pakistańczyka, czy Filipińczyka.
Czemu, przecież oni nie są ani lepsi, ani gorsi od nas?
To dzieci tego samego Boga.
Wy wiecie czemu tak jest, ale i tak muszę to powiedzieć.
Gdy na przykład jakiś Hindus ma kłopoty, cała jego lokalna społeczność, czyli rodzina i przyjaciele radzą nad tym, jak mu pomóc.
Czy taka pomoc jest skuteczna?
Sami powiedzcie, czy widzieliście bezdomnego emigranta z azjatyckich krajów?
Kto więc odpowiada za tak dużą ilość polskich bezdomnych, którzy przemierzają codziennie ulice Wielkiej Brytanii?
Ty... ja... my wszyscy?
Smutne, no nie?
Ludzie, co się z nami porobiło?
Tak niedawno byliśmy dla całego świata symbolem jedności i solidarności.
To przecież tylko dzięki temu przetrwaliśmy wiele ciężkich chwil i obaliliśmy komunę.
Rozumiecie, co chcę powiedzieć?
Obalenie komuny było czymś niemożliwym, a dokonaliśmy tego, bo nic nie było w stanie rozbić naszej jedności!
Gdzie to się podziało?
Powiem Wam, co się z tym stało.
To nie zginęło, tylko ciągle trwa w naszych sercach.
Wszyscy mamy już przecież dość tej naszej znieczulicy i obojętności na los innych ludzi.
Ludzie, pokażmy wszystkim, że ponownie jesteśmy jednością.
Zacznijmy traktować swoich rodaków jak braci i siostry, a nie jak wrogów.
Niech każdy Polak wie, że gdy znajdzie się w kłopotach, to jego rodacy wyciągną do niego pomocną dłoń.
Czy coś takiego jest realne?
Wystarczyło, że rozrzuciłem kilka „moich ziaren”, a Polacy tłumnie zaczęli pukać do naszych drzwi.
Pomimo tego, że nasze centrum ma dopiero kilka tygodni, już zebrało się dookoła niego kilkadziesiąt osób dobrej woli.
Są to ludzie z ogromną pasją i ogniem w sercach.
Powstała duża grupa inicjatywna, która tu, na Waszych oczach stworzyła całkowicie nową organizację charytatywną,
Jest to polski projekt, skupiony w polskim ręku i służący pomocą wszystkim, nie tylko naszym rodakom czy bezdomnym.
Pokażmy, że nie jest tak jak głoszą niektórzy brytyjscy politycy i prasa brukowa.
To przecież nieprawda, że my przyjechaliśmy tu po to, by brać.
My potrafimy również dawać, czego dowiedliśmy wielokrotnie w przeszłości.
Na razie koncentrujemy się na bezdomnych, ale jest wiele innych, może nawet większych problemów, którymi ktoś musi się zająć.
Jak wielu emigrantów z Europy Wschodniej było i jest dyskryminowanych na rynku pracy?
Ilu naszych rodaków zostało oszukanych przez nieuczciwych landlordów?
Jak wielu zostało perfidnie wykorzystanych tylko dlatego, że są obcokrajowcami i nie znają swoich praw?
Ktoś musi powiedzieć temu „NIE” i my chcemy to zrobić.
Jeżeli sami sobie nie pomożemy, to nikt tego dla nas nie zrobi.
Nasi polscy politycy mają nas tam, gdzie słońce nie dochodzi.
Oni kochają nasze pieniądze, gdy wydajemy je w Polsce pompując polską gospodarkę.
Wtedy jesteśmy dobrzy i wspaniali.
Gdy jednak to my prosimy o pomoc, nikt z nich o nas nie pamięta
Ludzie, my jesteśmy w tym kraju ogromną siłą, z którą każdy musi się liczyć.
Wystarczy jedynie byśmy zaczęli mówić jednym, wyraźnie słyszalnym i donośnym głosem, a zamkniemy usta tym wszystkim, którzy przedstawiają nas jako „beneficjentów” żerujących na brytyjskim systemie opieki społecznej.
My przecież wiemy, że to nie jest prawda, no nie?
Słuchajcie, ja powiedziałem: „dość tego!” i wiele, bardzo wiele osób zrobiło to samo.
Polska organizacja o nazwie „Kwiaty Ludzkich Serc” stanie się faktem w najbliższych tygodniach.
Ona już zaczyna żyć, czego dowodem jest ta strona!
Niech zjednoczą się tutaj wszyscy ludzie dobrej woli, nie tylko z Londynu i nie tylko z Wielkiej Brytanii.
Gdy każdy dołoży nawet najmniejszą cegiełkę, to zbudujemy gmach, który zadziwi wszystkich, nawet nas samych!
Pamiętam czas, gdy Nasz Papież przyjechał do Polski i powiedział słowa, które będą pamiętane już chyba zawsze:
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze Ziemi, Tej Ziemi!
Ja teraz proszę Boga:
Niech choć odrobina Tego Ducha zstąpi tu i teraz i odnowi oblicze Narodu, Tego Narodu!
Ten Duch już zstąpił i ja to wiem i czuję, gdy odbieram dziesiątki telefonów i maili od osób oferujących swoją bezinteresowną pomoc.
Wiem, że większość z Was również to czuje.
Ktoś mnie ostatnio pytał, co ja właściwie robię, że dzieją się takie cuda i nie wiedziałem co odpowiedzieć.
Ja chyba jestem ogrodnikiem, który sieje swoje ziarna, a one padają na ludzkie serca.
Gdy trafią na odpowiedni grunt, to wyrastają z nich przepiękne kwiaty.
Wtedy ja zbieram je w najcudowniejszy na ziemi bukiet i pozwalam im pachnieć.
Tez zapach ma magiczną moc i każdy kto go poczuje ulega przemianie, i w jego sercu również wzrasta kolejny piękny kwiat.
Hmmm... muszę wam powiedzieć że ta epidemia „kwiatowości” rozprzestrzenia się tak szybko, że zaczyna brakować mi już wazonów, na wszystkie zebrane bukiety!
To stąd wzięła się nazwa naszej organizacji, czyli „Kwiaty Ludzkich Serc”.
To przecież tylko dzięki Waszym sercom to wszystko jest możliwe!
Dość ględzenia, czas do pracy!
Witajcie w naszym gronie i nie martwcie się, że zabraknie dla Was pracy i nie ważne tu, co potraficie robić i jakim dysponujecie czasem.
Dla wszystkich starczy miejsca w gmachu, który właśnie zaczynamy wspólnie budować.
To mogę Wam zagwarantować!
Krzysztof Kawczyński
kkawczynski1@o2.pl
075 4418 4684
Jestem założycielem i koordynatorem nowego projektu o nazwie „Kwiaty Ludzkich Serc”
https://www.facebook.com/pages/Kwiaty-L ... 4984634535
Od szóstego stycznia bieżącego roku prowadzę Centrum dziennego pobytu dla bezdomnych, które powstało w Fulham Broadway Methodist Church ( 452 Fulham Rd London SW6 1BY).
Projekt ten działa w ramach West London Churches Homeless Concern, pięknej chrześcijańskiej organizacji która stara się pomagać potrzebującym.
W chwili obecnej dwa nasze projekty zapewniają każdej nocy miejsca noclegowe dla około 70-80 osób, a dwa dzienne centra przyjmują 150-170 osób dziennie.
Zaszczyt kierowania centrum na Fulham powierzono mi, ponieważ jestem Polakiem a niestety znaczna część naszych gości pochodzi właśnie z Polski.
My zapewniamy wyżywienie, prysznice, pranie odzieży, i inne niezbędne do życia sprawy.
Tą część naszej pracy łatwo zauważyć i dostrzec.
Ta ważniejsza część jest jednak głębiej ukryta.
Jest to trudna i często skomplikowana praca socjalna, która ma na celu trwałą odmianę warunków życia, maksymalnej ilości naszych gości.
Mam tu na myśli pomoc w szukaniu pracy i zakwaterowania, aplikowanie o benefity, opiekę medyczna, pomoc psychologiczną i duchową, terapie odwykowe, lekcje angielskiego i inne podobne działania.
Właśnie to stanowi sedno naszej pracy i rzeczywiście pomaga naszym gościom.
Nie jest sztuką dać komuś przyrządzoną już rybę, by się najadł.
Sztuką jest dać mu wędkę, by sam nauczył się łowić ryby i wykarmił siebie, a często również swoją rodzinę.
Nigdy nie spotkałem bezdomnego emigranta, który przybyłby do „Brytyjskiego Raju” po to, by być bezdomnym.
My wszyscy przyjechaliśmy tu po to, by zbudować nowe, lepsze życie dla siebie, a często również dla naszych bliskich.
Niestety nie każdemu udało się to zrobić.
Nie każdy przecież jest dostatecznie zaradny i potrafi walczyć o swoje.
Poznałem bardzo wielu wspaniałych ludzi, którzy z dnia na dzień stawali się bezdomnymi, z powodu zbiegu złych okoliczności.
Przykładowo ktoś kto pracuje, słabo zna język i wysyła pieniądze do żony i dzieci w Polsce nie ma oszczędności, by zabezpieczyć swój los na wypadek utraty pracy.
Gdy ktoś taki traci źródło dochodów, nie ma z czego opłacić czynszu za pokój i sam nie wie kiedy ląduje na ulicy.
Ma on wtedy nadzieje, że jest to stan przejściowy i za dzień, dwa, czy za tydzień znajdzie nową pracę.
Zaczyna się spanie w parkach, na dworcach, czy w nocnych autobusach.
Taki nocleg nie daje wypoczynku i wytchnienia, tym bardziej że, trzeba pilnować zamkniętego w walizce dobytku.
Przychodzi brud, bo nie ma gdzie się wykąpać i uprać odzieży.
Pojawia się rezygnacja, apatia a pragnienia ograniczają się do najbardziej podstawowych potrzeb.
Taki człowiek przestaje wierzyć we własne siły i grzęźnie w bezdomności.
Jak iść na rozmowę o pracę, gdy nie kąpało się od tygodnia?
Jak zacząć jakąkolwiek pracę, jeżeli ciągnie się za sobą wielką walizę z całym dobytkiem?
Jak?
To prawie niemożliwe.
Co więc pozostaje?
Pogodzenie się z własnym losem, apatia i towarzystwo podobnych sobie ludzi.
Ulica staje się domem, a „normalny świat” zostaje odgrodzony barierą nie do przebicia.
Pojawiają się koledzy i zwykle alkohol.
Po pijanemu nie myśli się chociaż o żonie i dzieciach czekających w innym, zapomnianym już świecie.
Po pijanemu dusza mniej boli, a wspomnienia nie są tak nachalne.
Inni ludzie pomagają: ten da funta, a tamten dwa, dość by ponownie się upić i pogrążyć w błogim zapomnieniu.
„Normalni ludzie” obchodzą cię szerokim łukiem, bo śmierdzisz na kilometr...
Straszny los, no nie?
Kto jest temu winien?
To co teraz powiem, może być szokujące dla wielu.
W całej mojej karierze w pracy z bezdomnymi nie spotkałem żadnego bezdomnego Hindusa, Pakistańczyka, czy Filipińczyka.
Czemu, przecież oni nie są ani lepsi, ani gorsi od nas?
To dzieci tego samego Boga.
Wy wiecie czemu tak jest, ale i tak muszę to powiedzieć.
Gdy na przykład jakiś Hindus ma kłopoty, cała jego lokalna społeczność, czyli rodzina i przyjaciele radzą nad tym, jak mu pomóc.
Czy taka pomoc jest skuteczna?
Sami powiedzcie, czy widzieliście bezdomnego emigranta z azjatyckich krajów?
Kto więc odpowiada za tak dużą ilość polskich bezdomnych, którzy przemierzają codziennie ulice Wielkiej Brytanii?
Ty... ja... my wszyscy?
Smutne, no nie?
Ludzie, co się z nami porobiło?
Tak niedawno byliśmy dla całego świata symbolem jedności i solidarności.
To przecież tylko dzięki temu przetrwaliśmy wiele ciężkich chwil i obaliliśmy komunę.
Rozumiecie, co chcę powiedzieć?
Obalenie komuny było czymś niemożliwym, a dokonaliśmy tego, bo nic nie było w stanie rozbić naszej jedności!
Gdzie to się podziało?
Powiem Wam, co się z tym stało.
To nie zginęło, tylko ciągle trwa w naszych sercach.
Wszyscy mamy już przecież dość tej naszej znieczulicy i obojętności na los innych ludzi.
Ludzie, pokażmy wszystkim, że ponownie jesteśmy jednością.
Zacznijmy traktować swoich rodaków jak braci i siostry, a nie jak wrogów.
Niech każdy Polak wie, że gdy znajdzie się w kłopotach, to jego rodacy wyciągną do niego pomocną dłoń.
Czy coś takiego jest realne?
Wystarczyło, że rozrzuciłem kilka „moich ziaren”, a Polacy tłumnie zaczęli pukać do naszych drzwi.
Pomimo tego, że nasze centrum ma dopiero kilka tygodni, już zebrało się dookoła niego kilkadziesiąt osób dobrej woli.
Są to ludzie z ogromną pasją i ogniem w sercach.
Powstała duża grupa inicjatywna, która tu, na Waszych oczach stworzyła całkowicie nową organizację charytatywną,
Jest to polski projekt, skupiony w polskim ręku i służący pomocą wszystkim, nie tylko naszym rodakom czy bezdomnym.
Pokażmy, że nie jest tak jak głoszą niektórzy brytyjscy politycy i prasa brukowa.
To przecież nieprawda, że my przyjechaliśmy tu po to, by brać.
My potrafimy również dawać, czego dowiedliśmy wielokrotnie w przeszłości.
Na razie koncentrujemy się na bezdomnych, ale jest wiele innych, może nawet większych problemów, którymi ktoś musi się zająć.
Jak wielu emigrantów z Europy Wschodniej było i jest dyskryminowanych na rynku pracy?
Ilu naszych rodaków zostało oszukanych przez nieuczciwych landlordów?
Jak wielu zostało perfidnie wykorzystanych tylko dlatego, że są obcokrajowcami i nie znają swoich praw?
Ktoś musi powiedzieć temu „NIE” i my chcemy to zrobić.
Jeżeli sami sobie nie pomożemy, to nikt tego dla nas nie zrobi.
Nasi polscy politycy mają nas tam, gdzie słońce nie dochodzi.
Oni kochają nasze pieniądze, gdy wydajemy je w Polsce pompując polską gospodarkę.
Wtedy jesteśmy dobrzy i wspaniali.
Gdy jednak to my prosimy o pomoc, nikt z nich o nas nie pamięta
Ludzie, my jesteśmy w tym kraju ogromną siłą, z którą każdy musi się liczyć.
Wystarczy jedynie byśmy zaczęli mówić jednym, wyraźnie słyszalnym i donośnym głosem, a zamkniemy usta tym wszystkim, którzy przedstawiają nas jako „beneficjentów” żerujących na brytyjskim systemie opieki społecznej.
My przecież wiemy, że to nie jest prawda, no nie?
Słuchajcie, ja powiedziałem: „dość tego!” i wiele, bardzo wiele osób zrobiło to samo.
Polska organizacja o nazwie „Kwiaty Ludzkich Serc” stanie się faktem w najbliższych tygodniach.
Ona już zaczyna żyć, czego dowodem jest ta strona!
Niech zjednoczą się tutaj wszyscy ludzie dobrej woli, nie tylko z Londynu i nie tylko z Wielkiej Brytanii.
Gdy każdy dołoży nawet najmniejszą cegiełkę, to zbudujemy gmach, który zadziwi wszystkich, nawet nas samych!
Pamiętam czas, gdy Nasz Papież przyjechał do Polski i powiedział słowa, które będą pamiętane już chyba zawsze:
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze Ziemi, Tej Ziemi!
Ja teraz proszę Boga:
Niech choć odrobina Tego Ducha zstąpi tu i teraz i odnowi oblicze Narodu, Tego Narodu!
Ten Duch już zstąpił i ja to wiem i czuję, gdy odbieram dziesiątki telefonów i maili od osób oferujących swoją bezinteresowną pomoc.
Wiem, że większość z Was również to czuje.
Ktoś mnie ostatnio pytał, co ja właściwie robię, że dzieją się takie cuda i nie wiedziałem co odpowiedzieć.
Ja chyba jestem ogrodnikiem, który sieje swoje ziarna, a one padają na ludzkie serca.
Gdy trafią na odpowiedni grunt, to wyrastają z nich przepiękne kwiaty.
Wtedy ja zbieram je w najcudowniejszy na ziemi bukiet i pozwalam im pachnieć.
Tez zapach ma magiczną moc i każdy kto go poczuje ulega przemianie, i w jego sercu również wzrasta kolejny piękny kwiat.
Hmmm... muszę wam powiedzieć że ta epidemia „kwiatowości” rozprzestrzenia się tak szybko, że zaczyna brakować mi już wazonów, na wszystkie zebrane bukiety!
To stąd wzięła się nazwa naszej organizacji, czyli „Kwiaty Ludzkich Serc”.
To przecież tylko dzięki Waszym sercom to wszystko jest możliwe!
Dość ględzenia, czas do pracy!
Witajcie w naszym gronie i nie martwcie się, że zabraknie dla Was pracy i nie ważne tu, co potraficie robić i jakim dysponujecie czasem.
Dla wszystkich starczy miejsca w gmachu, który właśnie zaczynamy wspólnie budować.
To mogę Wam zagwarantować!
Krzysztof Kawczyński
kkawczynski1@o2.pl
075 4418 4684
-
blackmargo
- Emigrant
- Posty: 111
- Rejestracja: 01 lip 2013 01:55
Czy projekt bedzie dzialal na zasadzie Stowarzyszenia MONAR w Polsce ?
http://www.monar.org/czytelnia/aktualno ... -bezdomnym
http://www.monar.org/czytelnia/aktualno ... -bezdomnym
-
KrzysztofKawczynski
- Gastarbeiter
- Posty: 15
- Rejestracja: 22 lut 2014 14:29
blackmargo pisze:Czy projekt bedzie dzialal na zasadzie Stowarzyszenia MONAR w Polsce ?
http://www.monar.org/czytelnia/aktualno ... -bezdomnym
Nie, to nie będzie taki system, bo realia brytyjskie są przecież inne.
Nie da się więc przeszczepić czegoś gotowego i użyć na wyspach.
Podobnie jak nie da się użyć żadnego brytyjskiego gotowca do pomocy emigrantom, bo różnice kulturowe na to nie pozwalają.
Wszyscy którzy próbowali jednej z tych dwu dróg sromotnie przegrali.
-
blackmargo
- Emigrant
- Posty: 111
- Rejestracja: 01 lip 2013 01:55
-
KrzysztofKawczynski
- Gastarbeiter
- Posty: 15
- Rejestracja: 22 lut 2014 14:29
blondynek pisze:Ludzie, my jesteśmy w tym kraju ogromną siłą, z którą każdy musi się liczyć.
znowu polska mania wielkosci!
nie jestesmy ogromna sila w tym kraju; ogromne to sa tylko i wylacznie slowa -i nic wiecej
i ogromna jest glupota
zrobcie wsrod tych bezdomnych ankiete -ile z nich umie angielski na tyle zeby sobie po utracie jednej pracy zapewnic druga?
przyjechali zapewne na zasadzie 'bo kolega zalatwil' ale jak sie praca skonczyla -to wyladowali na ulicy bo z braku jezyka nie dali rady konkurowac
kogo to odpowiedzilanosc? moja? na pewno nie...tym bardziej ze jak dlugo londynek istnieje tak dlugo ja i nni tlumaczymy - jezyk to podstawa
oczywiscie jest niewielki procent ludzi 'genuinely homeless' ale wiekszosc sama sobie poscielila
mowisz ze wedke dajecie? nie; nie dajecie wedki; dajecie cala rybe na gotowo
jak myslisz, ile czasu i kasy stracicie na ludzi zeby sie nauczyli w koncu jezyka i znalezli zatrudnienie?
na waszym miejscu zamiast pompowac mase kasy w ten projekt, zaproponowalabym bilety do Polski
Skoro masz taką wiedzę na ten temat i tak wspaniałe pomysły, to nic nie stoi na przeszkodzie byś zrealizował swój górnolotny plan.
Zacznij proponować te bilety do Polski, a zapewne wielu bezdomnych zachowa Cię w swoich sercach i dziękczynnych modlitwach do końca swoich dni!
-
chelseaNew
- Gastarbeiter
- Posty: 39
- Rejestracja: 01 lis 2013 14:35
-
KrzysztofKawczynski
- Gastarbeiter
- Posty: 15
- Rejestracja: 22 lut 2014 14:29
chelseaNew pisze:A ja chetnie pomoge,nigdy nie wiesz co ie czeka na drugi dzien.I przestancie krytykowac wszytskie posty ,bo to sie juz nudne staje .Ludzie cos tworza ,chca pomoc ,angazuja sie ,ale innym sie wciaz nie podoba ech..........
Masz całkowitą rację.
Dość już specjalistów we wszystkich dziedzinach wiedzy, którzy siedzą na du..pach i jedyne co robią to narzekają na wszystko i wszystkich.
Słuchajcie o wielcy specjaliści i znawcy polskich dusz.
Zamiast pluć na własnych braci, którzy znaleźli się w biedzie, wyciągnijcie do nich pomocną dłoń.
Jak słucham ludzi podobnych do Was, to jest mi czasem wstyd, że jestem Polakiem!
Dobrze, że "Ludzi dobrej woli jest więcej!"
-
Emigrantka
- Rezydent
- Posty: 2036
- Rejestracja: 08 lut 2009 02:10
Mnie bardzo post zaciekawil - do momentu gdzie zaczelo sie o modlitwach, braciach i sile narodu.
Mimo to - ciekawa jestem tycvh wedek, moze wytlumacz? Bo mnie sie tez wydaje ze jednak cala rybe podajecie na talerzu.
Ale - jezeli z czyms podobnych ruszycie w moich okolicach (Wanstead/Leytonstone) to daj znac, w miare mozliwosci czasowych, praktycznie pomoge bardzo chetnie.
Tylko (a moze az) praktyczna pomoc - nie finansowa i nie zadnegrupy FB czy grupowe protesty/marsze czy inne podobne. Pomoc z nauka jezyka na przyklad.
Powodzenia.
Mimo to - ciekawa jestem tycvh wedek, moze wytlumacz? Bo mnie sie tez wydaje ze jednak cala rybe podajecie na talerzu.
Ale - jezeli z czyms podobnych ruszycie w moich okolicach (Wanstead/Leytonstone) to daj znac, w miare mozliwosci czasowych, praktycznie pomoge bardzo chetnie.
Tylko (a moze az) praktyczna pomoc - nie finansowa i nie zadnegrupy FB czy grupowe protesty/marsze czy inne podobne. Pomoc z nauka jezyka na przyklad.
Powodzenia.
-
Emigrantka
- Rezydent
- Posty: 2036
- Rejestracja: 08 lut 2009 02:10
KrzysztofKawczynski pisze:
Skoro masz taką wiedzę na ten temat i tak wspaniałe pomysły, to nic nie stoi na przeszkodzie byś zrealizował swój górnolotny plan.
Zacznij proponować te bilety do Polski, a zapewne wielu bezdomnych zachowa Cię w swoich sercach i dziękczynnych modlitwach do końca swoich dni!
Troche glupia odpowiedz wiesz? Nie chodzi o to zeby ktos byl wdzieczny do konca zycia wiec sarkazm troche nie na miejscu. Chodzi o to ze jak dlugo i ilu osobo bedziesz w stanie pomagac w sensie prowadzenia za reke?
A nie myslisz ze tym co robicie mozecie czesciowo zachecac innych do przyjazdu tutaj na wariata (bez kasy/znajomosc jezyka itd)?
Calkiem niedawno mielismy tu chlopaka ktory autentycznie planowal przyleciec do Londynu i byc tu bezdomnym.. nie chce mi sie watku szukac, moze ktos liinkiem rzuci.
Do tego co robicie dla ludzi ktorzy juz tutaj sa, realnie musicie dodac uswiadamianie ludzie ktorzy dopiero planuja przyjazd tutaj bo wasz budynek nie jest gumowy i nie pomiesci wszystkich.
Ja najbardziej wierze w profilaktyke - jak to u was wyglada?
-
Emigrantka
- Rezydent
- Posty: 2036
- Rejestracja: 08 lut 2009 02:10
-
KrzysztofKawczynski
- Gastarbeiter
- Posty: 15
- Rejestracja: 22 lut 2014 14:29
emigrantka pisze:KrzysztofKawczynski pisze:
Skoro masz taką wiedzę na ten temat i tak wspaniałe pomysły, to nic nie stoi na przeszkodzie byś zrealizował swój górnolotny plan.
Zacznij proponować te bilety do Polski, a zapewne wielu bezdomnych zachowa Cię w swoich sercach i dziękczynnych modlitwach do końca swoich dni!
Troche glupia odpowiedz wiesz? Nie chodzi o to zeby ktos byl wdzieczny do konca zycia wiec sarkazm troche nie na miejscu. Chodzi o to ze jak dlugo i ilu osobo bedziesz w stanie pomagac w sensie prowadzenia za reke?
A nie myslisz ze tym co robicie mozecie czesciowo zachecac innych do przyjazdu tutaj na wariata (bez kasy/znajomosc jezyka itd)?
Calkiem niedawno mielismy tu chlopaka ktory autentycznie planowal przyleciec do Londynu i byc tu bezdomnym.. nie chce mi sie watku szukac, moze ktos liinkiem rzuci.
Do tego co robicie dla ludzi ktorzy juz tutaj sa, realnie musicie dodac uswiadamianie ludzie ktorzy dopiero planuja przyjazd tutaj bo wasz budynek nie jest gumowy i nie pomiesci wszystkich.
Ja najbardziej wierze w profilaktyke - jak to u was wyglada?
Masz rację, głupia odpowiedź, bo post na który odpowiadałem do mądrych również nie należał.
Sarkazm jest również na miejscu gdy ma się do czynienia z mądralami...
Długo by pisać, jak u nas wygląda profilaktyka i jakie mamy plany.
Wiesz co Emigrantko, zadzwoń do mnie, przyjdź, zobacz i pogadamy, dobrze?
-
chelseaNew
- Gastarbeiter
- Posty: 39
- Rejestracja: 01 lis 2013 14:35
-
KrzysztofKawczynski
- Gastarbeiter
- Posty: 15
- Rejestracja: 22 lut 2014 14:29
chelseaNew pisze:Jak sie skontaktowac ?tylko telefonicznie?bo pisze na maila i nic na fb tez bez odpowiedzi
Jeszcze raz zatem:
kkawczynski1@o2.pl
Mam nsdzieję, że będzie dobrze.
Czasem mogę nie odpowiadać przez kilka godzin, ale odpowiem na pewno!
-
Usercostam
- Rezydent
- Posty: 5232
- Rejestracja: 06 gru 2013 12:00
Re: Kwiaty Ludzkich Serc
KrzysztofKawczynski pisze:W całej mojej karierze w pracy z bezdomnymi nie spotkałem żadnego bezdomnego Hindusa, Pakistańczyka, czy Filipińczyka.
Sami powiedzcie, czy widzieliście bezdomnego emigranta z azjatyckich krajów?
Tak, siedzą w kebabach i tym podobnych przybytkach (ciężko to nazwać domem). A jak się taki nie nadaje do niczego to kończy na rożnie albo w sajgonkach. Taki recycling.
Przykładowo ktoś kto pracuje, słabo zna język i wysyła pieniądze do żony i dzieci w Polsce nie ma oszczędności, by zabezpieczyć swój los na wypadek utraty pracy.
Głupota. Nikt nie wysyła tyle, aby się nie zabezpieczyć. Nikt też nikogo nie zwalnia z dnia na dzień (chyba, że pracuje się na kontrakt, ale wtedy stawki są wyższe na tę ewentualność. Jak Polak zaniża stawki, a potem się dziwi, że przez pare dni nie ma roboty i nie ma co jeść to jest po prostu debilem)
KrzysztofKawczynski pisze:Pojawiają się koledzy i zwykle alkohol.
Niestety, dzięki kochanej władzy Polacy nie znają alternatyw dla alkoholu dużo "zdrowszych", po których człowiek jest lepiej zrelaksowany, a do tego nie śmierdzi i nie ma kaca na drugi dzień. Na bliskim wschodzie czy Indiach jest to bardzo popularne, stąd pewnie cała tajemnica braku bezdomnych.
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika. i 132 gości